Τα δεινά των προγόνων μας

Αρκετά από όσα θα διαβάσετε στη συνέχεια, τα οποία καταδεικνύουν την απελπιστική κατάσταση του ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης στα τέλη του 1914, θυμίζουν τη σημερινή εποχή, ειδικά όσον αφορά την άγρια φορολόγηση των κατοίκων. Το μόνο που λείπει από τότε είναι η σωματική βία, αν και η σημερινή πλύση εγκεφάλου και η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα είναι πιο αποτελεσματικές και πιο "δημοκρατικές".... 

Έκθεση του Μητροπολίτη Ηρακλείας, 4.12.1914:

 «Εν σχέσει προς τας πιέσεις και τους διωγμούς ους υφίστανται οι εν Θράκη ελληνικοί πληθυσμοί έχω την τιμήν να υποβάλω τω Β.Υπουργείω συνημμένως ώδε περίληψιν εκθέσεως του Μητροπολίτου Ηρακλείας από 4 Δεκεμβρίου ε.έτους. Επί των εν αυτώ περιλαμβανομένων γεγονότων προέβην εις παραστάσεις παρά τω Ταλαάτ Βέη, επιδούς αυτώ σημείωμα αναγράφον ταύτα. Οι συγγενείς των εξορισθέντων εκ Κεσσάνης ήρχισαν αναζητούσιν αυτούς μέχρι των συνόρων προς Ύψαλα. Τέλος, επληροφορήθησαν παρά Οθωμανών ότι ήχθησαν παρά αξιωματικών της χωροφυλακής εις τα έλη του ποταμού Μαρίτσα και εκεί επνίγησαν, διότι ουδείς αυτών διήλθε τα σύνορα. 

Ο μουδίρης Ιμπρίκ-Τεπέ και ο Καϊμακάμης και ο εκατόνταρχος της χωροφυλακής Υψάλων οργιάζουσιν εις βάρος των χριστιανών. Αφού δι’ επανειλημμένων εισφορών υπέρ του στόλου, εγκαταστάσεις τηλεφώνων, ανεγέρσεις δήθεν κτιρίων διοικητηρίων εισεπράχθησαν διά δαρμών ουκ ολίγα χρήματα, εζητήθησαν εν τω συνόλω πάντα τα από ετών οφειλόμενα εις την Γεωργικήν Τράπεζαν και εις το Κράτος εκ διαφόρων φόρων, χωρίς να εξετασθή αν οι οφείλοντες απέθανον ή ανεχώρησαν ή και αποθνήσκουσι της πείνης. Μετά τούτο ο Μουδίρης εδήλωσεν ότι τα χριστιανικά χωρία θα πληρώσωσι και τους φόρους των μωαμεθανικών χωρίων, διότι ταύτα παθόντα κατά τον πόλεμον του 1912 δεν ηδύναντο να το πράξωσι. Ούτω, το Ιμπρίκ Τεπέ διετάχθη να πληρώση φόρους τριών τουρκικών χωρίων, το Χατζηγύριον δύο, το Σουλτάνκιοϊ δύο, το Κουρουτζήκιοϊ και Χαδήρκιοϊ ανά εν. Οι χριστιανοί εδάρησαν ανηλεώς, τοις αφηρέθησαν τα ζώα των, άτινα επωλήθησαν υπό του μουδίρου αντί ευτελεστάτης τιμής και τέλος εξεβλήθησαν των οικιών αυτών τας οποίας κατέλαβον μετανάσται Οθωμανοί. Οι χριστιανοί περιφέρονται γυμνοί, νήστεις και μη έχοντες που να κατοικήσωσι. Ούτω εξεκενώθη η Καρυά, κατελήφθησαν δε εξήκοντα οικίαι εν Ιμπρίκ-Τεπέ, τεσσαράκοντα εν Σουλτάνκιοϊ, τεσσαράκοντα εν Χατζηγύρίω, τριάκοντα εν Κουρουτζούκιοϊ και είκοσι εν Χαδήρκιοϊ.Ο μουδίρης διέταξε τους χωρικούς να κατεδαφίσωσιν όλας τας οικίας των αι οποίαι ημπόδιζον να ήναι πανταχόθεν ορατόν το νέο διοικητήριον. Ως τοιούτον δε εξέλεξεν ο μουδίρης μίαν των καλυτέρων κατασχεθεισών οικιών. Η διατήρησις του μουδίρη τούτου δεν είνε νομίζω το κατάλληλον μέσον προς βελτίωσιν της καταστάσεως των εκεί χριστιανικών πληθυσμών» (Ελληνική Πρεσβεία Κωνσταντινουπόλεως, Αρ.Πρωτ.8622/11.12.1914. Αρχείο Υπουργείου Εξωτερικών 1914, Φ. Α/21 στ’ (Διπλωματικαί ενέργειαι σχετικώς με τους εν Τουρκία διωγμούς των Ελλήνων. Ιούνιος 1914. Πηγή: Δημήτρης Δαλάτσης, Οι Αρβανίτες της Ανατολικής Θράκης, σ.271).