Το παρακάτω τραγούδι είναι ένα μοιρολόϊ το οποίο αναφέρεται
σε ένα παλληκάρι, τον Πέτρο, που ξέμεινε και πέθανε μακριά από το χωριό, σε
ξένα μέρη. Το τραγούδι αυτό διέσωσε ο
Κώστας Καζάκης, μέσω της Αθηνάς Καραδέδε-Ναλμπάντη που το τραγουδούσε στο
Τυχερό Έβρου και έχει δημοσιευτεί στο «Αφιέρωμα
στα Αρβανιτοχώρια της Θράκης», περιοδικό
Μπέσα, τεύχος 25 (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1993), σ.14.
Του Πέτρου
Πέτρο, Πέτρο, ζόγγου ι
σκρούαρ (Πέτρο, Πέτρο, πουλί γραμμένο)
Νe Χάντζιας ρη μπουλιούαρ (στο Χάντζιας είσαι θαμμένος).
Ι πα λιαρ ι πα ντρούαρ
(Άπλυτος, άντυτος)
Πέτρο τe μπeν
γκιάσστ μούαj (και πέρασαν έξη μήνες).
Σjκόn ι τατ, πω σ’ τe μούαρ (Πέρασε ο πατέρας σου και δεν σε
πήρε)
Σε τe ίσστ
ι ζeμρούαρ (γιατί σου ήταν
θυμωμένος).
Ι μπεν παράτ πα τρεγγούαρ (Του’ μειναν τα λεφτά χωρίς να του τα στείλεις)
Πέτρο, Πέτρο ζόγγου ι
σκρούαρ (Πέτρο, Πέτρο, πουλί γραμμένο)
Νe Χάντζιας γιε μπουλιούαρ (στο Χάντζιας
βρίσκεσαι θαμμένος).
Πέτρο τe κόρρeτ ντο αφρόνj (Πέτρο, το θέρος πλησιάζει)
Εδέ φούσσια ντο γκιμόνj (και ο κάμπος αντιλαλεί).
Ντο ντάλj γιοτ’ eμα, ντο ντeρμπλιόνj (θα
βγει η μάνα σου να δει)
Ντο χίνj μπρέντα ντο βαjτόνj (θα μπει μέσα και θα μοιρολογήσει).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου